Met zijn opvallende blad is de olijfwilg uitgegroeid tot een geliefde groenblijvende haagplant. Vooral aan de kust, waar hij de omstandigheden veel beter verdraagt dan de meeste andere haagplantensoorten.

Olijfwilgen (Elaeagnus ebbingei) staan bekend om hun mooie blad, dat schitterend glanst in het zonlicht. Wanneer je ze als haagplanten inzet, hebben ze echter nog een belangrijk pluspunt en dat is hun goede tolerantie als het om zout en wind gaat. Dit maakt de olijfwilg ideaal om aan te planten in een tuin die direct aan de kust ligt. Voor veel planten zou dit schadelijk zijn, maar naar de olijfwilg heb je bijna geen omkijken. En olijfwilgen zijn nog groenblijvende haagplanten ook, dus als je ze tot hun maximale hoogte van ongeveer 1,80 meter laat uitgroeien, heb je er een prachtige privacyhaag aan.

Tussen september en november bloeit de olijfwilg. Zijn witte bloemen zijn klein van stuk en niet heel opvallend, maar ze kunnen wel voeding bieden aan hommels, bijen en vlinders, die in de herfst op niet veel andere plekken nectar kunnen vinden. Als de olijfwilg uitgebloeid is, krijgt hij rode bessen die een duidelijk zichtbare zilveren gloed hebben. Daarom wordt de olijfwilg ook wel de zilverbes genoemd. Hij staat het liefst in de zon of halfschaduw en verdraagt nagenoeg iedere bodem die goed gedraineerd is. Houd ‘s winters de weersverwachting goed in de gaten; als het harder dan 18 graden gaat vriezen, kan de olijfwilg bescherming tegen de kou nodig hebben.